Ontmoet Relishing Elmo!

We hebben een nieuwe! En een oude "weggedaan". Want we beginnen steeds beter te begrijpen wat het nou is dat ons speciaal maakt. Dat is toch de "chunkiness" van wat we maken. "Bonkjesspul" op z'n goed Nederlands. Chutneys met stukjes. Picallilli met knapperige groenten. Dat soort dingen. Geen sauzen. Onze huisstijl en niche is toch wel het bonkjesspul waar bijna niemand zich aan waagt. De crunchy fish flavour hebben we er dan ook uit gehaald. Wegens te sauzig. En vervangen door een tomaten kasundi, waarvoor we het recept kregen van een wereldfietsende vriendin. Helemaal "bonkig" is deze kasundi (relish zeg maar) niet, hij is nog steeds vrij vloeibaar. Maar wel met hele stukken tomaat en die specifieke smaak met pit die ons ook zo kenmerkt. Die we Relishing Elmo hebben genoemd. Ter ere van het verterende rode monster met de eigen wil. Waar wij gek op zijn. Keertje proberen, deze nieuwe loot aan onze wecktak? Wees welkom!

PS: een vriendin van ons gaf al aan dat ze met twee lepels van deze relish door haar pastasaus meteen een culinaire productie doordeweeks maakte!

Een goed 2012!

Wij kijken terug op een fantastisch 2011. Een wonderbaarlijk weckjaar. Het jaar waarin wij met onze chutneys erop uit gingen, min of meer per ongeluk. Na jaren van wecken voor onszelf. Voor buren. Voor vrienden van buren. Voor buren van vrienden van buren. Totdat een vishandelaar aanbod eens wat te gaan verkopen. Gewoon kijken hoe het loopt. Zonder marketingplan. Zonder businessplan. Met weckproducten. Tonnen passie. En vooral: volstrekt open. Gewoon maar zien wat er komt.

Wat er kwam was geweldig. Mensen die er een punt van maakte te vertellen hoe lekker ze het vonden. Hoe ze de ouderwetse smaak in een moderner jasje waarderen. Een plank in een delicatessenzaak waar "wij" verkocht worden. Een webwinkel die "ons" in 2012 gaat verkopen. De 400 potjes voor de kerstpakketten. Publicaties in Sante en Good Food - de kersteditie. Hoogtepunten ook: Den Haag over de Kook samen met het team van GransJean en de proeverij bij Josephine's Antiek in Wassenaar. Het plezier van daar staan, mensen ons verhaal mogen vertellen, laten proeven, maar ook het plezier van het "lekker, doe mij maar 1, 2 of 3 potjes", dat vonden we geweldig. Onverwacht geweldig. Dus daar moeten we iets mee. Wat?

Dat gaan we in 2012 bezien. De vraag van 2011 of het überhaupt iets zou worden, hebben we nu aan het begin van 2012 helemaal beantwoord: het wordt iets! En daar gaan we in 2012 verder aan bouwen. Hoe gaan we dat in 2012 doen, is dan de vraag. In ieder geval voor ons. En die hebben we met een paar goede gesprekken over de kerstvakantie heen beantwoord:

• leveranciers regelen: wij maken onze potjes in principe van groenten die niet goed genoeg zijn voor de supermarkt. We krijgen onze groenten nu deels direct vanuit telers, deels via een groenteboer die het ophaalt. Maar die laatste constructie is met de hoeveelheid die wij zo af en toe mogen produceren niet heel lang meer een handige optie. Dus we willen zeker in het eerste kwartaal actief op zoek naar komkommer-, bloemkool-, bonen- en andere kwekers. Waar wij hun "restgroenten" mogen ophalen. Die staat met stip op 1. Want voor al onze blijheid kennen we ook wel een zorg. Hoeveel kleine, nieuwe ondernemers zijn niet over de kop gegaan doordat ze hun logistiek niet op orde kregen? Meer orders kregen en aannamen dan dat ze konden bolwerken. Waardoor de kwaliteit, levertijd of andere dingen door het ijs zakten. En dat willen we natuurlijk niet! Dus het devies voor 2012: zorgvuldig bouwen. Bij de basis: de leveranciers.
• doorontwikkelen: na een jaar op het "commerciële" chutneypad weten we nu wel wat mensen kennen en wat goed loopt. De mediterranean sunshine en de picallilly circus zijn zonder meer de bestsellers. De picallilly is wat mensen van vroeger kennen. Bij friet. Bij capucijners. Dus daar haken we klaarblijkelijk in op een traditie. De mediterranean sunshine loopt ook als een trein. Bij andere "standards" horen we dat de smaken echt geweldig worden gevonden, maar dat men zich afvraagt waar je het nou bij eet. Wij zien 3000 mogelijkheden. Maar daar schieten we niet zoveel mee op. Want het gaat erom dat we de mogelijkheden weten over te brengen. En daar hebben we nog een stukje te gaan. Dus in 2012 willen we met een of meerdere chefs inspiratie voor creëren. Ideetjes voor gerechten waar de chutney bij kan. Gedachten voor een weckdiner. Dat soort zaken. Die gesprekken starten we mid januari en we vinden het retespannend. 
• nieuw ontwikkelen 1: onze derde pijl is twee nieuwe ontwikkelingen die we in willen zetten. Wecken is uiteindelijk niet meer dan het bewaren van groenten en fruit buiten de koelkast. Enigszins liberaal geïnterpreteerd dan he:-) Grieken en Romeinen hadden geen koelkast. Middeleeuwers niet. En in de Renaissance natuurlijk ook niet. U begrijpt het al: wij gaan dit jaar de geschiedenis in duiken van het wecken. Proberen om historische recepten tot leven te wecken. En wel zo lekker te maken dat veel mensen een hapje traditie willen!
• nieuw ontwikkelen 2: we zijn niet de eersten die wecken, zoals hierboven al beschreven. Wij zijn ook niet de enigen die wecken. In Hawaii wecken ze. In Nigeria wordt geweckt. In Zuid Amerika. In Nieuw Zeeland. In Rusland. Kortom: overal. En dat willen we ook verkennen. Kijken hoe we een culturele serie op kunnen zetten. Met de lekkerste of meest kenmerkende smaken van over de hele wereld. Oftewel: wij gaan de chutney connection maken. Hoe en wat? Dat gaan we in 2012 uitvinden.

Dat zijn de vier speerpunten. Die natuurlijk gewoon naast de normale verkoop gaan. Kortom; 2012 is een ambitieus jaar. Waarin we hopen ten minste net zoveel leuke ontmoetingen en mooie momenten te hebben als in 2011.

Tot ziens ergens langs de weckwegen van 2012!