Van Vietnam naar Rotterdam

"Maar....wij hebben met jullie gereisd in Vietnam, 12 jaar terug! Jullie zijn Harm & Margo!" De al vagelijk bekend voorkomende gezichten krijgen in een keer andere vorm en inhoud voor ons. Esther en Reinier, met inmiddels een zoontje, staan bij onze stand te proeven bij Rotterdamse Oogst afgelopen zaterdag 22 september. We dachten al: "mmmm, vagelijk bekende gezichten." We kwamen echter niet verder dan dat we ze misschien een keer bij een proeverij gezien zouden hebben. Esther bleef onder de lawine van ons potjesenthousiasme en proefdrift doordenken en legde de goede link. Dames en heren, dit was onze eerste "klandizie " in de eerste openingsminuut van de markt. U begrijpt: voor ons kon de markt niet meer stuk. We konden net zo goed daar en dan de bullen inpakken en met hun huidige adres op zak naar huis! De hele dag hadden we licht natte ogen van ontroering. WAT GEWELDIG!

Speelde vorkstaartmans met onze adresjes??

Van 1999 tot en met 2001 hebben wij namelijk in buitenland vertoefd. Gewoond en gewerkt in Australië en Nieuw Zeeland en vervolgens onze grote droom waar gemaakt om overland door Azië en het Midden Oosten te reizen. Daardoor kwamen we in Vietnam, liepen we met rugzakken in een dorp op zoek naar een bus waar we in mee konden. Zo kwamen we een ander stel tegen, eveneens met rugzakken, eveneens op zoek naar diezelfde bus. De bus vonden we niet, dus dat werd een gezamenlijke taxi en een aantal gedeelde dagen. Ieder ging zijns weegs daarna en we kwamen elkaar stomtoevallig nog een keer tegen in Den Haag. Alsof vorkstaartmans ermee speelde raakten we toen weer het adres kwijt. Maar diezelfde vorkstaartmans speelde er blijkbaar weer mee en zo kwamen we dit prachtige stel - nu drietal - weer tegen op Rotterdamse Oogst. Wat een vreugde!

Het adres staat nu op tien plaatsen opgeslagen en we gaan snel een kop koffie drinken!

O ja: de markt was ook goed hoor. Leuke mensen ontmoet, lekkere koffie achter ons, veel mogen laten proeven en als klap op de vuurpijl onze potjes-in-oude-huisstijl praktisch uitverkocht. Geheel en al nieuw voor ons was dat mensen speciaal kwamen vragen om onze picallilli. Oef...daar worden we even stil van. Jeetje. Sorry dat we uitverkocht waren voor hen die we teleur moesten stellen. Maarrrrr: er gloort hoop. Want naast de Picallilli Cirucs is ook Relishing Elmo, Mediterranean Sunshine (die aubergine chutney) en het andere lekkers bij Foodelicious te koop in het Rotterdamse. Binnenkort dus in een nieuw jassie!

Nieuwe huisstijl, nieuwe keuzes

Je wordt er bijna gek van: we praten overal steeds over onze nieuwe huisstijl die Studio Bassa heeft ontwikkelt, maar je kan 'm nog niet zien. Eind september, heb geduld, we komen d'r an! Fascinerend wel wat zo'n nieuwe huisstijl teweeg brengt bij ons. We voelen ons opeens een BEDRIJF. Al zijn we zo klein als inmakerijtjes komen. En bij een BEDRIJF horen KEUZEN. En OVERWEGINGEN. Picnic eigen maken we die stukje bij beetje, potje bij potje, contact bij contact.

De eerste klap is gevallen: wij gaan het fruit uit, de groenten in. Cherry oh Baby, Happy Belly Fruit en Peach by Peach zijn vanaf dit najaar niet meer. De reden? We houden meer van het werken met groenten. Vinden de textuur leuker, het proces toffer, de geur beter, de kleuren zo prachtig. Niet dat we fruit niet "mogen", maar de passie voor de groenten is groter. En passie, die moet je volgen! Dus voila: een Echte Keuze. Met wel een uitzondering op de regel: onze "seasonal" de Catch Up, een ketchup gemaakt van pruimen. Maar daar gaat een volgend blogje over....als we de nieuwe huisstijl op de potjes hebben!

The long and short of it....

Wij werken in principe met groenten uit het Oost en Westland die niet goed genoeg zijn voor de supermarkt. Daarvoor werken we samen met telers en leggen we regelmatig kilometers en kilometers af door onze prachtige regio. En dan kom je van alles tegen. "Asjemenou!" hoor je ons dan roepen. Wij dachten: laten wij the long en short of it eens in beeld brengen. De kleine vertederden ons. Met de grote in mijn gehandschoende productiehanden dacht mijn schuinsmarcherende productiehoofd: "Size matters." De grote aubergine woog praktisch een kilo, de grote komkommer kregen wij niet eens op ons weegschaaltje. Alle zijn glorieus in de potten gegaan, dus wie weet, is een stukje ervan binnenkort bij u!

Poolse potten

"Jullie gaan zeker naar Frankrijk of Engeland, met de pottenpassie van jullie?"
"Eh bien, oh no!" spraken wij.
Wij gingen namelijk fietsen in Polen. Met de fietsen op de trein naar Warschau en dan de noordoost hoek in. Dat was het plan en dat hebben we met glans uitgevoerd. Wat voor ons een zeldzaamheid is. Plannen maken gaat ons meestal goed af, ervan af wijken meestal minstens even goed. Zo niet deze reis: we zijn uitgestapt in Warschau en fietsen zonder mankeren vanaf dag 1 richting de grens met Wit Rusland, langs die grens omhoog en vervolgens weer richting het westen met wat omwegen. Mooie mensen, mooi land, mooie beestjes, mooie plantjes, en....mooie potjes! Want inmaken blijkt in Polen aan de orde van de dag. Augurken. Paddestoelen. Visjes op allerhande lekkere manieren. Nou kunnen wij op de fiets niet heul veul meenemen. Maar een beetje toch wel! Dat beetje hebben we maximaal opgerekt. O jongens wat staat ons een potjeslekkers te wachten de komende weken!

De oogst van 2 weken fietsen in Polen

Inmaken: een way of life!

inmaaklekkers voor eigen gebruik!

Twee weken terug gingen we op vakantie. Tuurlijk moet je dan eigenlijk een blogje posten voordat je gaat. Met wat je doet voordat je op vakantie gaat. En dat je op vakantie gaat. Dat is dus niet gelukt, constateren wij droogjes. Want wij stonden met de handen in de pannen en potten. Inmaken is meer dan ons vak. Het is een way of life. Dus de gember die we nog op voorraad hadden, ging de sherry in, prima te gebruiken de komende weken in gerechten. De watermeloenschil van de watermeloencurry die we daags voor vertrek maakten (lekkerrrrrrrrrrr!!), ging de zurigheid in. Twee komkommers de keulse pot in op oud Hollandse wijze. Overrijpe mango's werden een pikante mango chutney. En we zullen het bekennen: die rozijnen hadden twee weken in het keukenkastje wel overleefd hoor, maar wij dachten toch dat ze zich beter zouden vermaken in de rum. Nou we toch aan het biechten zijn...ook een deel van de gember is niet de sherry ingegaan...maar is in de eerste fasen van likeur en elixer gegaan. Wij horen u denken: voor de verkoop. Wij roepen onmiddellijk terug: "Welzeker niet! Geheel en al egoïstisch voor onszelfjes!"