Existentiële weckvragen. Die bestaan. Echt waar. Wij werden er de afgelopen twee weken mee geconfronteerd. Mensen die vroegen hoe groot we willen worden. Hoe we meer willen produceren. Of we ook aan restaurants willen leveren. En zo voort. Poeh. Voor een stel dat zo’n zeven weken geleden met een vaartje door de vraag van een groente- en vishandelaar op het weckondernemerspad werden geschopt – en met heel veel plezier hoor! – zijn dat existentiële vragen. Waar we even over na moesten denken. Voor nu zijn we met name geïnteresseerd in het hoog houden van de kwaliteit. Da’s het eerste deel van het antwoord waar we op kwamen. Het tweede deel van het antwoord is: het moet ook leuk blijven. Leuk als in: leuke mensen blijven ontmoeten. Ontdekken. Genieten. Nieuwe wegen vinden en producten ontwikkelen. Plezier maken. Ontspannen happen, proeven en laten genieten. Groeien willen we wel. Maar niet ten koste van kwaliteit of plezier. Zo groot worden dat we we richting enorme weckketels gaan. Waarin alles geautomatiseerd pruttelt en bubbelt. Daar zien we niets in. Onze handen moeten wapperen. Eventueel met wat mensen erbij om te helpen en om de winkel – als dat gaat lukken, daar gaan we wel voor! – te runnen. Het plezier en de smaak van ambachtelijkheid moeten geborgd zijn. Liever klein en topkwaliteit met heerlijke ontmoetingen met fijne mensen dan Nederland veroveren. Et voila, daar hebben we dan toch onze eigen visie te pakken:
Ain’t about the cha-ching, cha-ching
Ain’t about the ba-bling, ba-bling
Wanna make the world eat
Forget about the price tag
(…)we’ll pay with love!
Vrij naar Jesse J’s Pricetag. Dat drukt uit waar we op uit zijn: plezier, liefde voor het product en passie voor eten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten