Storm in de lage landen. De bomen schudden. En lieten spontaan hun peertjes los. De nicht van onze buurman heeft zo’n boom. De buurman heeft buren die wecken. Wij. En die er een hekel aan hebben als voedsel wordt vernietigd. Wij. Dus de buurman kwam blij aan met 15 kg peertjes. Enkele dagen voordat wij op vakantie zouden gaan en net toen we al twee dagen van 7 uur ’s ochtends tot 11 uur ’s avonds in het wecktouw waren geweest. “Ik dacht: ik raap ze even voor jullie. Want anders verrotten ze. En ze zijn hartstikke goed. Dus nou dacht ik….jullie kunnen er vast iets mee. Toch?” Hoe kun je dat nou weigeren.
Dus wij trokken de messen en togen aan het schillen. Na 1,5 dagen zijn we nu in het rijke bezit van een aantal experimentele producten waaronder Italiaanse mosterdperen, fruitboter met peer en vanille en een gemengde altijd bruikbare winterchutney. Nog een paar nachtjes mogen de smaken intrekken en dan gaan we proberen. De Italiaanse mosterdperen kon je zomaar nog eens in de handel gaan zien, want wij vermoeden dat het t een toppertje is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten