Pech onderweg

Voor het geval u dacht dat alles lukte, laten wij u even uit de droom helpen. Ja, 2011 durven we een succesvol chutney jaar te noemen. Echt. Maar het is zeker niet zonder tegenslag. En nou balen wij ervan dat we van de grootste mislukkingen geen foto's hebben gemaakt. Want wecken kan echt haast gewelddadig misgaan. Zo dachten wij abrikozen in een speciale alcoholische sap uit te brengen. Mevrouw, mijnheer: die abrikozen schoten zich tegen de deksel van de pan aan. Die we er nog net tijdig op konden mikken. PATS! PATS! PLOF! ging het tegen het deksel. In onze drukte om dat deksel erop te houden vergaten we spontaan de korte klap: het vuur onder de pan uitdraaien. Daar kwamen we uiteindelijk wel op , toen de boel maar af laten koelen en onszelf even af laten koelen. Misschien volgend abrikozen seizoen weer verder, maar nu-even-niet! roepen wij.

De foto die we nog wel konden maken: the remains of the day van een exploderende pot wijnjam. Wat er nou fout ging? Geen idee, nog steeds niet. Pot en deksel scheidden zich, deksel bleef in de afkoelbak, pot schoot zich met verve en vooral met inhoud tegen de muur aan. Om tergend druipend zijn weg naar beneden te zoeken. Inmiddels hebben we deze jam wel volledig onder controle en is het - als enige jam in ons overigens hartige assortiment - een topper zo is ons gebleken.

Wat we nog niet helemaal onder controle hebben tot ons verdriet, is de bright pickle banner. We konden echt wel door de grond zakken toen GransJean aangaf dat 7 potjes stonden te lekken op hun schappen. Anne Wies maakte er als moeder van jonge culinaire ondernemers geen enkel probleem van en natuurlijk crediteren wij, maar verdorie: het is wel een deuk in je weckego. Een deuk van formaat mogen wij wel stellen. Wat het probleem met de potjes is, waarom ze niet gewoon lekker dichtblijven? Geen flauw idee. We hebben het natuurlijk wel zelf geproefd ondanks dat we weten: wat onder olie en azijn staat, blijft ook zonder deksel wel een tijd goed. Maar toch: de schrik slaat om het hart. En het is nog wel zo'n mooie pickle.

Een ander pijnlijk punt: wij stuurden een potje picallilly op om te laten proeven in Middelburg bij een restaurant. Is dat potje niet aangekomen. En ook niet terugbezorgd. Klacht bij post.nl natuurlijk. Dat zorgt alleen niet dat het potje wordt bezorgd he. Dus we gaan in het nieuwe jaar gewoon naar Middelburg een potje brengen.

Dus u ziet: er lukt veel, maar er gaat evenzeer veel fout. En dat delen we ook. Want het is een pad met vallen en opstaan, waar wij ook geen hogere wijsheid in hebben. Anders dan dat we er vol voor gaan en werken aan absolute weckexcellentie!

De chutney connection....with West Africa!

Een banjo. Een moeras. Een groene muppet. De setting voor de Rainbow Connection. Die gelegd kan worden tussen "the lovers, the dreamers and me". Wij vervangen de regenboog graag door "chutneys". En we hebben m gelegd, de eerste echte chutney connection! Met West Afrika nog wel. Op een plek die we nooit hadden verwacht: de kerstborrel van Europeana. Een van de zeer geliefde klanten van MK5060, Margo's consultancy. Margo had naar die kerstborrel een potje piccalilly meegebracht voor bij de kaasplanken. En daar zeilde een andere dame naar binnen met potten onder haar arm, onder luid gejuich van haar oud-collega's. Want deze dame woont inmiddels in Nigeria en is daar een bedrijfje aan het opstarten in chutneys en jammen van lokale groenten en fruit aan het starten. De kennismaking was kort en zeer krachtig en we gaan in het nieuwe jaar over de mail verder. Een groot cadeau, want met chutneys wereldconnecties leggen....dat is een grote, hele grote droom van ons!

For the benefit of our new chutney connection: here's the blog in English. 

A banjo. A swamp. A green muppet. The setting for the Rainbow Connection. That can be established between "the lovers, the dreamers and me." We like to replace the word Rainbow with "chutneys". And we're in the process of establishing it: our first real chutney connection! With West Africa of all places. A connection made in a place we'd never expected it: Europeana's Christmas drinks. Europeana is one of the cherished clients of MK5060, Margo's consultancy. Margo brought a pot of picallilly to the drinks to accompany the cheeses. And in came another lady with pots under her arm, welcomed by loud clappings and greetings from her former-colleagues. Because this lady meanwhile has left the office to live in Nigeria where she is starting a chutney and jam business. Made of local vegetables and fruits. The meeting was short and very powerful and in the new year we'll continue over e-mail. A big present, because to establish world chutney connections...that is a big, very big dream for us!!

Proeverij bij Josephine

Alweer een maand terug - 20 november - hadden we een eerste echte externe proeverij. Als u dit blog een beetje volgt, weet u dat wij bij ons thuis proeverijen doen. Extern gaan, ergens anders heen en daar laten proeven EN zelf verkopen, dat was nieuw voor ons. Dus hop, met onze eend naar Wassenaar.  Proefpotten van 4 liter mee, waarvan 1 met piccalilly en 1 met Relishing Elmo. Twee potten van 2 liter mee, een met McGreens Dreams en een met de Green Jungle Sandwich Pickle. Verder onze peach by peach, mediterranean sunshine and andere potjes voor de verkoop. Wij kwamen terecht in een schitterende omgeving van prachtig antiek en werden ontvangen door Josephine. Het is zelden dat je een vrouw ontmoet die zo'n wandelend hart is. En we mochten er recht in vallen.

We kregen een antiek tafeltje met een mooi, stralend wit tafelkleed. De opstelling was gereed en.....daar kwamen de mensen. Uitgenodigd in persoon door Josephine en met wijnen van wines2share, die werd begeleid door de hoogst genoteerde vrouwelijke vinoloog van Nederland: Emmy Hendriks. Wij hadden geen idee wat we konden verwachten. En het werd een feest. Een waar proeffeest. Met wonderlijke en heerlijke ontmoetingen. Want de gasten waren fijnproevers. Binnen 5 minuten waren onze eerste potjes uitverkocht en stonden we bijbestellingen op te nemen voor met name de mediterranean sunshine. En de picallilli. Er werd geproefd. Er werd uitbundig genoten. We hadden zulke leuke gesprekken. Met als start herinneringen aan smaken, geuren en kleuren, verkenden we relaties tussen mannen en vrouwen, wat het betekent om vrouw te zijn, hoe je in werk en leven staat, welke lessen geleerd worden over een glas wijn. Picnic op de filosofische tour? Een beetje. En dat is ook leuk. Want dat is precies waar eten voor staat. En wat wij willen bereiken met onze weckpotjes. Smaken van vroeger gecombineerd met smaken van nu.

Aan allen die langskwamen: dank voor het delen van verhalen en het delen van proefgenoegen. Wij vonden het heerlijk te mogen vertellen! En dank aan Josephine voor de gastvrijheid!

Topproductie!

De dames van AuBain Marie stellen ieder jaar voor een klant een culinair kerstpakket samen. Laat onze picallilli circus daar nou onderdeel van mogen uitmaken! In 380-voud maar liefst. Als u zich afgevraagd heeft waarom het hier een beetje stilletjes was op het internet....voilà: hier is de reden! Wat u hier ziet, is goed voor ongeveer 80 potjes. En ja er staan 15 bakken. Het moge duidelijk zijn waar wij geweest zijn. Maar zeg nou zelf: de groenten in de pekel, de lichtval erop, het is toch kunst! En nog eetbaar ook:-)

Levenslessen tussen tomaten

Jos Looije in zijn kas

Of ik mee wilde op een rondleiding van Jos Looije door zijn tomatenkassen heen? "Dat doet Jos eens in de maand en omdat jullie onze resttomaten gebruiken, is het misschien leuk," zo kwam de uitnodiging van het marketingteam van Looije tomaten. Natuurlijk vinden wij dat leuk! Want van de tomaten die zij niet kunnen gebruiken - omdat ze zijn gescheurd, iets overrijp of anderszins ongeschikt voor de markt - maken wij onze tomatenkasundi Relishing Elmo. En ja, die zetten we binnenkort op de site, want we zijn nu tevreden over de consistentie van de smaak.

Dus wij op naar het Westland. De kassen waren indrukwekkend. De tomaten prachtig. De smaak zalig. Het verhaal informatief. Over leven in kweekmatten. Biologisch telen. Je gezonde verstand gebruiken. Je nieuwsgierigheid volgen waar het kan. Waardoor je de teelt kunt innoveren. Je teelttechniek bij kan blijven schaven. De tomaten in groen en rood aan de trossen te zien hangen, is esthetisch een genoegen.

Jos Looije zelf overtreft dit alles. Tomaten zijn het verhaal. En via de tomaten vertelt hij uit de losse pols levenslessen. Geleerd als directeur van een enorme kas. Als gedreven ondernemer. Als familieman die er veel waarde aan hecht om het in familie ook goed te houden. En dat weet te combineren met een bloeiend bedrijf. Een verhaal wat mij en ons nog steeds stof tot nadenken geeft. Een verhaal over gewoon maar eens beginnen, gezond verstand gebruiken, al doende kiezen en pijnlijke keuzen niet uit de weg gaan. Maar die dan wel zo maken dat je de ander en jezelf heel houdt.

De resttomaten zijn zojuist nog lekkerder gaan smaken. Wat een feest dat ik dit mee mocht maken! Krijg je ooit de uitnodiging? GAAAAAAAAN!