Les potjes de France

Dit jaar proberen we een nieuwe vakantiestrategie uit: een aantal keer in dit jaar een weekje en een lang weekend. In plaats van wat we tot nu toe deden: 11 maanden harder dan hard werken en dan een maand totaal uitgeput naar Ergensstan voor reisavontuur. We hebben iets meer rust momenten in een jaar nodig met als ons gewerk en getrain. Dus alleee-oep: vers la France gingen wij. Met onze eend, twee racefietsen achterop, want fietsen zullen we al is het maar een paar kilometer in een week. En eten zullen we natuurlijk. Een van onze vreugdes in het Fransenland zijn de boodschappen, op de markten en in de supermarkten. Want die zijn toch wel echt van een ander niveau dan de Hollandse. Wat ziet ons potjesoog? Een uitstekende selectie voor thuis inmaken: weckpotten van Le Parfait, potten met draaideksel, alles om zelf wijn te maken, thermometers, kersenontpitters, reserveringen, etiketten, waxpapier....Alles waarvoor de thuisinmaker hier toch serieus moet zoeken, bijt je daar in de neus. Voor een heel schappelijke prijs. En ook zagen wij: "Produits regioneaux", een heel rek met potjes! Veel jam, mais bien sur, maar ook zowaar iets als een mango chutney. Gewoon in de schappen, met trots aangeprezen als regionale producten van kleine producenten. Daar letten ze echt op de kleintjes!

Potjes party!

"Wij gaan op vakantie naar Zuid Afrika en we gaan op zoek naar kleine producenten en wat potjes voor jullie hoor!" spraken onze lieve vrienden. Nog voor ze weg waren, konden wij al niet wachten tot ze terug kwamen. De "wat potjes" was uit de hand gelopen: wat een potjes hadden ze mee. Ook nog een prachtig Zuidafrikaans kookboek, waarin natuurlijk de nodige inmaakrecepten staan. Geweldig! Van zulke vrienden worden wij helemaal warm.

Logischerwijze volgt dan een potjesparty. Want je moet natuurlijk wel proeven. Aan de hand van de potjes reisden wij door Zuid Afrika. Wij proefden een knapperige uienconfituur, met een geweldige structuur en erg suikerige smaak. Een gedroogde tomatenmosterd. Een pittige peperrelish. Een werkelijk fantastische horseradish dip. Zo lekker dat we bijna terugkwamen op ons "bonkjesspul in potjes en geen sauzen" besluit. Mannnn....wat is die horseradishdip godelijk. Mmmmmmmmmm. We proefden ook een potje dat verrassend veel op onze eigen Green Jungle Sandwich lijkt maar zoeter is. We hebben zeker 12 potjes geproefd. Voorzien van kaasjes, brood, en groenten als bleekselderij, wortel... Allemaal lekker, maar opvallend genoeg allemaal een stuk zoeter, suikeriger dan dat wij onze producten maken. Suiker is natuurlijk een bekend conserveermiddel, maar wij houden van een wat meer zurige en kruidige smaak en wat minder suikerig. De hamvraag: zit er zoveel suiker in om de houdbaarheidsdatum te verlengen of past deze zoetige smaak gewoon meer in de Zuidafrikaanse keuken/traditie/smaakbeleving? Kijk, we hebben m gevonden: de hamvraag waarvoor we dan toch echt zelf naar Zuid Afrika moeten tuigen! Voorlopig doen we dat nog via onze koelkast wat we mochten een deel van de potjes meenemen. De komende weken genieten wij iedere dag Zuidafrikaans. Op reis in eigen huis, zeggen wij!

Te gast in de hemel

een blik op de Zeeuwse hemel

Gastvrouw en kok Monique wijst op de koffie

meer Zeeuwse hemel

Wie kan dat nou zeggen: He, we zijn aangekomen bij de hemel? En nog teruggekeerd naar Den Haag ook:-) Wij wel! Want afgelopen zondag kwamen we aan bij de Zeeuwse Hemel in Zierikzee. Na een rit met open dak in onze 2cv door onvervalst prachtig Hollands polderlandschap kwamen we bij de stadspoort van Zierikzee. Echt zo'n ouderwetse waar je over een bruggetje inrijdt. En zo reden wij praktisch de Zeeuwse Hemel binnen. Want zo heet de zaak van Monique en Joost. "Zaak"...dat doet tekort. Je voelt aan alles dat het gematerialiseerde liefde is. Voor eten. Voor gastvrijheid. Voor lekkere (hemelse:-)) smaken en producten. Met live muziek! Op de klanken van een akoestische Valerie zeilden wij naar binnen. Precies een uur te laat voor onze afspraak, we hadden even het gedonder met de zomertijd gemist. Geen enkel probleem, we werden met potjes en al zo aan de lange tafel in de tuin in de zon geschoven. Gasten kwamen er lekker bij zitten en de potten gingen open. Wij zijn trots dat we mogen melden dat de Zeeuwse Hemel op de Melkmarkt 8 in Zierikzee een groot deel van "ons" op voorraad heeft! Waaronder ("natuurlijk" zeggen wij haast pardoes:-)) picalli circus en mediterranean sunshine. Voor wie twijfelt waar ie heen moet in Zierikzee om het te proberen: kansloos dat er nog een verkooppunt in Zierikzee bij komt, het is en blijft de Zeeuwse Hemel waar het op ons gebied te doen is! Mocht je plannen hebben om richting het Zeeuwse te gaan voor een motor-, fiets of (2cv)autotochtje: werp een blik op de foto's en je weet waar je zeker even langs moet voor een heerlijke kop koffie, thee, een zalig biertje en veel gezelligheid. Wij kunnen al bijna niet wachten tot wij weer heen mogen tuigen. We gaan dan zeker eerder in de dag, want Zierikzee: dat kennen we nog niet goed. Al kennen we al wel t beste plekje daar:-)

gastheer en pizzabakker (echte verse in steenoven!) Joost

meer Zeeuwse hemel

Nieuwe leveranciers en nieuwe klanten!

Kijk nou dan: Vitapep en de aubergines van Pluk de Kas samen in een experimenten potje! We zijn onderweg in 2012....met nieuwe leveranciers en nieuwe klanten. Eerder schreven we over onze plannen voor 2012. Met stip op 1 stond het vinden van nieuwe leveranciers voor restgroenten. Direct contact met telers, direct vanaf de bron. Restgroenten die anders zouden worden vernietigd. En het lukt! Onze mediterranean sunshine zal voortaan worden gemaakt van de restaubergines van de schitterende kwekerij van de Familie Van der Goes in Bleiswijk. Die ook diners in de kas organiseert (tip!). De paprika's in McGreens Dreams gaan Vitapepjes zijn. En zoals altijd blijven ook in 2012 de tomaten voor Relishing Elmo bij onze vrienden van Honingtomaten vandaan komen. Na een geweldige rondleiding in de kas door Jos Looije zelf, kletsten we nog even. Waarbij hij aangaf dat met deze "recycling" van een klein beetje van hun resttomaatjes wij ook weer bijdragen aan hun duurzame filosofie. Idem bij de familie Van der Goes en bij Vitapep. Dan ga je wel gloeien hoor, als je dat hoort. En je krijgt ook nog van die prachtige producten die je mag verwerken.

Da's een deel van het verhaal. Het andere deel van het verhaal is de potjes aan de man brengen. Hoewel we niet aan marketing doen en naar verluidt zo ongeveer onvindbaar zijn. Terwijl we het met onze blogger site toch echt wel proberen, onderweg naar een volwassen site. Waar we veel plannen voor hebben en dat kost dus tijd. Maar goed: de aanhouders weten ons te vinden. En noemen ons het best bewaarde geheim. Waar menig marketeer van droomt (de "buzz" van geheime adres), dat hebben we in onze marketingonhandigheid gewoon voor elkaar:-)

Tot onze grote vreugde weten de aanhouders ons gelukkig wel te vinden. En kletsen ze ons aan anderen door. Waardoor wij nu HEEL TROTS zijn dat "wij" nu op de prachtige planken staan van Foodelicious in Rotterdam, Wijnhuis de Paap in Papendrecht en bij La Buena Vida. En natuurlijk nog bij onze "culinair ondernemingsmama" AnneWies van GransJean. Een heerlijke winkel. De adressen:

Foodelicious Foods & Gifts
Mariniersweg 47
3011 ND Rotterdam
Enne....Herman is net vader geworden, dus als je gaat, wel feliciteren met zijn prachtige dochter:-)! Overigens: hier is praktisch ons hele assortiment te krijgen.

Wijnhuis De Paap
Meidoornstraat 29
3353 EC Papendrecht
Als je er naartoe rijdt: ze zitten echt in een woonwijk, en zijn daarmee het best bewaarde geheim van Papendrecht. Waar ze ook nog Gouden Carolus verkopen, een heerlijk bier dat bijna nergens te krijgen is. En ook hier is praktisch ons hele assortiment te krijgen.

La Buena Vida
Fahrenheitstraat 582
Den Haag
De picallilli, mediterranean sunshine en route du soleil vanille zijn hier te krijgen, en ook prachtige cadeau's waaronder van die enorme Oosterse schalen. En godelijke koffie!

GransJean
Bankastraat 12
Den Haag
Wat moeten we hier nou over zeggen nog? Delicatessenwalhalla. Met enorme vriendelijke staf. De eerste echte afnemer van ons en we zijn zo apetrots op de nog steeds voortdurende samenwerking! Hier kun je ook veel van onze potjes krijgen.

Nou weten we dat we nogal de neiging hebben om tot vervelens toe enthousiast te zijn....maar mogen we nog even, nog een keer dan? Want ooooohhwwwwww, wat zijn ook deze contacten weer leuk! En 1 maart ook nog een afspraak met Manon Henzen van Eetverleden als kick off voor het gezamenlijk ontwikkeling van geschiedenis in een potjes. Stuiterdestuiter :-)

Ontmoet Relishing Elmo!

We hebben een nieuwe! En een oude "weggedaan". Want we beginnen steeds beter te begrijpen wat het nou is dat ons speciaal maakt. Dat is toch de "chunkiness" van wat we maken. "Bonkjesspul" op z'n goed Nederlands. Chutneys met stukjes. Picallilli met knapperige groenten. Dat soort dingen. Geen sauzen. Onze huisstijl en niche is toch wel het bonkjesspul waar bijna niemand zich aan waagt. De crunchy fish flavour hebben we er dan ook uit gehaald. Wegens te sauzig. En vervangen door een tomaten kasundi, waarvoor we het recept kregen van een wereldfietsende vriendin. Helemaal "bonkig" is deze kasundi (relish zeg maar) niet, hij is nog steeds vrij vloeibaar. Maar wel met hele stukken tomaat en die specifieke smaak met pit die ons ook zo kenmerkt. Die we Relishing Elmo hebben genoemd. Ter ere van het verterende rode monster met de eigen wil. Waar wij gek op zijn. Keertje proberen, deze nieuwe loot aan onze wecktak? Wees welkom!

PS: een vriendin van ons gaf al aan dat ze met twee lepels van deze relish door haar pastasaus meteen een culinaire productie doordeweeks maakte!

Een goed 2012!

Wij kijken terug op een fantastisch 2011. Een wonderbaarlijk weckjaar. Het jaar waarin wij met onze chutneys erop uit gingen, min of meer per ongeluk. Na jaren van wecken voor onszelf. Voor buren. Voor vrienden van buren. Voor buren van vrienden van buren. Totdat een vishandelaar aanbod eens wat te gaan verkopen. Gewoon kijken hoe het loopt. Zonder marketingplan. Zonder businessplan. Met weckproducten. Tonnen passie. En vooral: volstrekt open. Gewoon maar zien wat er komt.

Wat er kwam was geweldig. Mensen die er een punt van maakte te vertellen hoe lekker ze het vonden. Hoe ze de ouderwetse smaak in een moderner jasje waarderen. Een plank in een delicatessenzaak waar "wij" verkocht worden. Een webwinkel die "ons" in 2012 gaat verkopen. De 400 potjes voor de kerstpakketten. Publicaties in Sante en Good Food - de kersteditie. Hoogtepunten ook: Den Haag over de Kook samen met het team van GransJean en de proeverij bij Josephine's Antiek in Wassenaar. Het plezier van daar staan, mensen ons verhaal mogen vertellen, laten proeven, maar ook het plezier van het "lekker, doe mij maar 1, 2 of 3 potjes", dat vonden we geweldig. Onverwacht geweldig. Dus daar moeten we iets mee. Wat?

Dat gaan we in 2012 bezien. De vraag van 2011 of het überhaupt iets zou worden, hebben we nu aan het begin van 2012 helemaal beantwoord: het wordt iets! En daar gaan we in 2012 verder aan bouwen. Hoe gaan we dat in 2012 doen, is dan de vraag. In ieder geval voor ons. En die hebben we met een paar goede gesprekken over de kerstvakantie heen beantwoord:

• leveranciers regelen: wij maken onze potjes in principe van groenten die niet goed genoeg zijn voor de supermarkt. We krijgen onze groenten nu deels direct vanuit telers, deels via een groenteboer die het ophaalt. Maar die laatste constructie is met de hoeveelheid die wij zo af en toe mogen produceren niet heel lang meer een handige optie. Dus we willen zeker in het eerste kwartaal actief op zoek naar komkommer-, bloemkool-, bonen- en andere kwekers. Waar wij hun "restgroenten" mogen ophalen. Die staat met stip op 1. Want voor al onze blijheid kennen we ook wel een zorg. Hoeveel kleine, nieuwe ondernemers zijn niet over de kop gegaan doordat ze hun logistiek niet op orde kregen? Meer orders kregen en aannamen dan dat ze konden bolwerken. Waardoor de kwaliteit, levertijd of andere dingen door het ijs zakten. En dat willen we natuurlijk niet! Dus het devies voor 2012: zorgvuldig bouwen. Bij de basis: de leveranciers.
• doorontwikkelen: na een jaar op het "commerciële" chutneypad weten we nu wel wat mensen kennen en wat goed loopt. De mediterranean sunshine en de picallilly circus zijn zonder meer de bestsellers. De picallilly is wat mensen van vroeger kennen. Bij friet. Bij capucijners. Dus daar haken we klaarblijkelijk in op een traditie. De mediterranean sunshine loopt ook als een trein. Bij andere "standards" horen we dat de smaken echt geweldig worden gevonden, maar dat men zich afvraagt waar je het nou bij eet. Wij zien 3000 mogelijkheden. Maar daar schieten we niet zoveel mee op. Want het gaat erom dat we de mogelijkheden weten over te brengen. En daar hebben we nog een stukje te gaan. Dus in 2012 willen we met een of meerdere chefs inspiratie voor creëren. Ideetjes voor gerechten waar de chutney bij kan. Gedachten voor een weckdiner. Dat soort zaken. Die gesprekken starten we mid januari en we vinden het retespannend. 
• nieuw ontwikkelen 1: onze derde pijl is twee nieuwe ontwikkelingen die we in willen zetten. Wecken is uiteindelijk niet meer dan het bewaren van groenten en fruit buiten de koelkast. Enigszins liberaal geïnterpreteerd dan he:-) Grieken en Romeinen hadden geen koelkast. Middeleeuwers niet. En in de Renaissance natuurlijk ook niet. U begrijpt het al: wij gaan dit jaar de geschiedenis in duiken van het wecken. Proberen om historische recepten tot leven te wecken. En wel zo lekker te maken dat veel mensen een hapje traditie willen!
• nieuw ontwikkelen 2: we zijn niet de eersten die wecken, zoals hierboven al beschreven. Wij zijn ook niet de enigen die wecken. In Hawaii wecken ze. In Nigeria wordt geweckt. In Zuid Amerika. In Nieuw Zeeland. In Rusland. Kortom: overal. En dat willen we ook verkennen. Kijken hoe we een culturele serie op kunnen zetten. Met de lekkerste of meest kenmerkende smaken van over de hele wereld. Oftewel: wij gaan de chutney connection maken. Hoe en wat? Dat gaan we in 2012 uitvinden.

Dat zijn de vier speerpunten. Die natuurlijk gewoon naast de normale verkoop gaan. Kortom; 2012 is een ambitieus jaar. Waarin we hopen ten minste net zoveel leuke ontmoetingen en mooie momenten te hebben als in 2011.

Tot ziens ergens langs de weckwegen van 2012!

Pech onderweg

Voor het geval u dacht dat alles lukte, laten wij u even uit de droom helpen. Ja, 2011 durven we een succesvol chutney jaar te noemen. Echt. Maar het is zeker niet zonder tegenslag. En nou balen wij ervan dat we van de grootste mislukkingen geen foto's hebben gemaakt. Want wecken kan echt haast gewelddadig misgaan. Zo dachten wij abrikozen in een speciale alcoholische sap uit te brengen. Mevrouw, mijnheer: die abrikozen schoten zich tegen de deksel van de pan aan. Die we er nog net tijdig op konden mikken. PATS! PATS! PLOF! ging het tegen het deksel. In onze drukte om dat deksel erop te houden vergaten we spontaan de korte klap: het vuur onder de pan uitdraaien. Daar kwamen we uiteindelijk wel op , toen de boel maar af laten koelen en onszelf even af laten koelen. Misschien volgend abrikozen seizoen weer verder, maar nu-even-niet! roepen wij.

De foto die we nog wel konden maken: the remains of the day van een exploderende pot wijnjam. Wat er nou fout ging? Geen idee, nog steeds niet. Pot en deksel scheidden zich, deksel bleef in de afkoelbak, pot schoot zich met verve en vooral met inhoud tegen de muur aan. Om tergend druipend zijn weg naar beneden te zoeken. Inmiddels hebben we deze jam wel volledig onder controle en is het - als enige jam in ons overigens hartige assortiment - een topper zo is ons gebleken.

Wat we nog niet helemaal onder controle hebben tot ons verdriet, is de bright pickle banner. We konden echt wel door de grond zakken toen GransJean aangaf dat 7 potjes stonden te lekken op hun schappen. Anne Wies maakte er als moeder van jonge culinaire ondernemers geen enkel probleem van en natuurlijk crediteren wij, maar verdorie: het is wel een deuk in je weckego. Een deuk van formaat mogen wij wel stellen. Wat het probleem met de potjes is, waarom ze niet gewoon lekker dichtblijven? Geen flauw idee. We hebben het natuurlijk wel zelf geproefd ondanks dat we weten: wat onder olie en azijn staat, blijft ook zonder deksel wel een tijd goed. Maar toch: de schrik slaat om het hart. En het is nog wel zo'n mooie pickle.

Een ander pijnlijk punt: wij stuurden een potje picallilly op om te laten proeven in Middelburg bij een restaurant. Is dat potje niet aangekomen. En ook niet terugbezorgd. Klacht bij post.nl natuurlijk. Dat zorgt alleen niet dat het potje wordt bezorgd he. Dus we gaan in het nieuwe jaar gewoon naar Middelburg een potje brengen.

Dus u ziet: er lukt veel, maar er gaat evenzeer veel fout. En dat delen we ook. Want het is een pad met vallen en opstaan, waar wij ook geen hogere wijsheid in hebben. Anders dan dat we er vol voor gaan en werken aan absolute weckexcellentie!