Prijzen

Jongens....diep in ons hart zouden we het liefst aan ruilhandel willen doen. Een potje van ons lekkers tegen iets anders lekkers of moois. En zo een bestaan opbouwen. Maar helaas is de economie in het algemeen en de belastingdienst in het bijzonder daar nog niet op berekend.  Dus ook wij moesten eraan geloven om de echte prijzen berekenen. Vanaf de introductieprijs naar een echte prijs. Het is niet onze favoriete bezigheid, maar tadaaa: het is dan toch gelukt om tot prijzen te komen. In ieder geval indicatieve prijzen. Want natuurlijk kunnen wij met grotere bestellingen andere prijzen hanteren. Of met regelmatige bestellingen. Of afnameafspraken per week of per maand. Maar het begin is er nu. En daar zijn we gepast trots op!

Spugen of slikken?

Als kleine zelfstandige begin je toch met alles zelf te doen, want het beginnersbudget is bescheiden. De ambities zijn dat natuurlijk niet. Die zijn Veel en Groot. Met ons bescheiden budget zijn wij dan nu beland in "doe het zelf culinaire fotografie". Of dan toch een poging daartoe.
Eindeloos hebben we allerhande foto's bekeken. In tijdschriften. Op internet. In kookboeken. Oeverloos gepraat over hoe we het voor ons zien. Hoe we onze stijl communiceren in de foto's. Hoe we de heerlijke smaken over internet zouden kunnen sturen. De heerlijke geuren en kleuren in een plaatje zouden kunnen vangen.
Wij denken dat het is gelukt! Met trots presenteren wij dan ook onze productenpagina op dit blog. Wat tevens onze site is. Want onze energie gaat op dit moment naar het wecken zelf en naar het vermarkten van onze producten. En dat gaat toch met name via de maag. Dit blog is er voor uw informatie en onze lol. En om u mee te laten genieten van onze reis in de wondere weckwereld.
Na twee dagen fotograferen en editen hadden we alle potjes open getrokken en gedraaid. De producten neergelegd, verlegd, anders gelegd en nog een keer verplaatst. Kazen gedrapeerd, broden esthetisch verantwoord gesneden en op onchristelijke tijdstippen flessen wijn opgetrokken. Alles hebben we ervoor over om onze weckproducten in restaurants en delicatessenzaken te krijgen!

Maar wat doe je dan met al die producten he? Want HACCP verbiedt toch echt om dit nou nog te verkopen. Of om zelfs maar te laten proeven aan anderen. En daar zaten we met ons geheel eigen dilemma: gaan we spugen (weggooien)? Wat niet echt duurzaam is? Of gaan we slikken? Wat niet goed is voor onze lijn? Ach...het werd natuurlijk weer slikken. Want laten we wel wezen: het is heerlijk wat we maken! En een keertje extra spinnen op de sportschool moet de rest maar oplossen.

Een proeverij met Thuiskok Zwaneveld

Het is officieel: wij zijn fan van twitter. Al eerder ontmoetten wij via dat minibloggen de dames van Au Bain Marie met hun onvolprezen goddelijke Rotterdammertje, en nu beleefden wij een heerlijke avond met Thuiskok Zwaneveld. Ze kwam al binnen met streekkaasjes uit de omgeving van Bodegraven en een zelfgemaakte chutney. En daarna kwamen de verhalen los. Over hoe ze op latere leeftijd de stoute schoenen aan heeft getrokken en haar passie heeft gevolgd en is van hobbykok professioneel kok geworden. Met kinderen nog thuis en man met ook eigen bedrijf gewoon hup, zich opgegeven voor de koksopleiding "want dan moet je het ook professioneel doen!". En binnen een jaar geslaagd! Hulde aan dit soort mensen en vrouwen. Die zonder mankeren in tijd van een week meer dan 500 hapjes op niveau de deur uit drukken. Allemaal even mooi en lekker. Wij zeggen: de Goudse regio heeft er een hele lekkere thuiskok bij!

Vandaag is ze alweer on the road, want er is een picnic-in-opdracht. Waar onze Green Jungle Sandwich Pickle de broodjes gaat verlekkeren. Want die viel helemaal in de smaak. Net als de andere producten. Waar wij ook benieuwd naar waren: was alles zo'n beetje wat ze verwacht had? Ons blog, huisstijl en tweets overziend? Daarop volgende de voor ons mooiste zin van de avond: "Ja, zeker! Het is enorm gezellig en de smaken zijn dik op orde, professioneel niveau." Wij beginnen er bijna zelf ook vertrouwen in te krijgen.

Waar de twijfel vandaan komt? Tja, wat jullie niet zien, en wij wel zijn de producten die fout gegaan zijn. De wijnjam die tot enkele weken terug gewoon niet wilde stolde. Nog niet een heeeeeel klein beetje. Maar gewoon vloeibaar bleef. Sterker nog: een van de potjes lanceerde zichzelf tegen onze prachtige witte muur aan. Waarop wij niet meer tekst hadden dan: "Snap jij dat nou?" (ondertussen: jam druipt van de muur, pot in diggelen op de grond, deksel in de boekenkast gevlogen) "Nee, ik snap er niks van. Helemaal niks." Om daarna pas heeeeeeeeeeel kalm te bedenken dat eerst opdweilen wellicht een betere koers is dan een diepgravende chemische discussie. Maar ook de potten picallilli circus die we maakten, die naar onze smaak te zuur waren. De eindeloze bijstellingen in de receptuur. Dat staat ons nog fris voor de geest. Maar inmiddels groeit het vertrouwen. Wij kunnen dit gewoon. We doen het gewoon. We gaan ermee de hort op. Klanten veroveren met onze potjes. Vol vertrouwen nu!

sfeerbeeld:-)

thuiskok Zwaneveld in de iphone flits

the remains of the evening.....

en of the day na een gevecht met appelkaas

Appelmissie: geslaagd!

Het seizoen van de hele voordelige en vooral ook hele lekkere appels is zo'n beetje aan het beginnen. Bij onze onze onvolprezen groenteman konden wij een hele kist appels overnemen, die goed waren maar er niet mooi genoeg uitzagen voor zijn kraam. Tijd voor een experiment!

Al een tijdje zijn wij gefascineerd door het uiterlijk van fruitkaasjes: fruit ingekookt totdat een kleverige substantie wordt bereikt, die je dan in een vormpje laat uitharden. Helemaal hard worden ze niet, maar wel hard genoeg om zelf vorm te houden. Prachtige kleuren en - minstens zo belangrijk - wij verdenken deze kaasjes ervan dat ze lekker zijn. Ver-skrik-kel-lijk lekker om precies te zijn, zoals wijlen mijn Westfriese oma het zou zeggen.

Evenzeer mooi en lekker zijn de gedroogde appeltjes. Die wilden we ook graag een keer maken. Politiek correct zouden we moeten zeggen "natuurlijk als gezonde snack!" De eerlijkheid gebiedt ons te melden dat we ze vooral zien zwemmen in de herfst in een goede plas calvados bij zo'n lekker Frans streekgerecht als Aligot. De potjes zitten gelukkig goed dicht:-)

gedroogde appeltjes stevig opgesloten in weckpot

appelkaas, nog in het bakje om uit te harden

een voorraadje appelkaas

Een avond met Au Bain Marie & Vergeten Eten

Jongens, wat een avond gisteravond! Om 20.00 uur stonden Karen en Jacqueline van Au Bain Marie voor de deur voor onze eerste echte proeverij ooit. Nu is een van de voordelen van wecken dat keuken en huis voortdurend knetterschoon moeten zijn - want wecken is een aardig secure, steriele bezigheid - maar je hoopt ook dat het dan gezellig is. Dat sfeer en producten aanspreken. En we waren razend benieuwd naar het Pittige Rotterdammertje. Op voorhand voelden we al intense bewondering voor het zo ontwikkelen, verpakken en vermarkten van een heel eigen culinair product. Dat is echt culinair ondernemen.

Ze hadden een Pittige Rotterdammertje meegenomen...een kaasengel plaste op onze tong. Wat heerlijk. Met een verrassend komijnsmaakje aan het eind. En dan die vormgeving. Helemaal jaren '30, helemaal gestyleerd, gewoon helemaal raak! Ik kreeg spontaan zin om in zo'n prachtig Marlene Dietrich pak of zo'n mooie dertiger jaren jurk aan tafel op een cruiseschip te gaan zitten. Dromend over een leven in New York.

Maar dat dan wel met onze weckpotjes en de dames van Au Bain Marie! Want hun Pittige Rotterdammertje bleek al snel hele goede vriendjes met onze Route du Soleil au Vanille. Oftewel: rode wijnjam met vanille. En zo gingen we van potje naar potje. Van McGreens Dreams naar Picallilli Circus. Van Route du Soleil Blanc naar Green Jungle Sandwich Pickle. Ook probeerden we samen voor het eerst een vers gemaakte appel-dadel chutney. We hadden m zelf ook nog niet geproefd. Oordeel: basissmaken goed, maar het mist nog wat pittigs. Dus die gaat van het weekend opnieuw gemaakt, met een pepertje erin. Eens kijken wat het dan wordt. Want zo is ie te vlak.

Hoewel, van het weekend. Dat staat nog te bezien. Want wecken op deze hondsdagen wil niet zo bar. Kersen willen altijd wel zwemmen in vodka, perziken en nectarinen willen ook nog wel hun gekruide sapje in, maar verders gaan wij het niet doen op deze toch wat bijzondere dagen.

Wat we wel gaan doen? Nagenieten! Enorm nagenieten! Want wat een energie, kennis, kunde en passie schoof daar in de vorm van Karen en Jacqueline ons huis binnen. Wat een plezier. Wat een vreugde om daarvoor de tafel te mogen dekken en de potten te laten proeven. Dat nagenieten doen we natuurlijk wel met een stukje van hun product.

het begin van de avond

Jacqueline geniet!

The remains of the day:-)

Geweldig gezelschap, Karen, Margo & Jacqueline

De prachtvormgeving van het PR-tje

Opruimen en naar bed!

Maken jullie ook ouderwetse potten?

special 4 liter edition: kersen in vodka met!

"Maken jullie ook van die ouderwetse weckpotten?" Die vraag komt in de drie weken dat we nu actief op pad zijn wel eens langs. Ook de chefs van Restaurant Fifteen vroegen het toen we potjes voor de Foodprint Lunch gingen brengen. Welzeker maken we die! We zijn er gek op! Maar om daarin standaard te gaan verkopen....dat is financieel niet haalbaar. Want die potjes zijn zelfs in grootverbruikverpakkingen echt vrij duur. Het zou zo maar een tot een paar euri aan de verkoopprijs toevoegen. En we willen het toch voor onze klanten en toekomstige klanten een beetje betaalbaar houden zodat zoveel mogelijk mensen kunnen genieten. Maar voor wie wil: bel ons en laat het ons weten, want als rechtgeaarde weckers vinden wij inmaken in Echte Potten Met Ringen natuurlijk top.

Aangezien een beeld 1000 woorden spreekt: hiernaast het bewijs: een special edition van 4 liter, gevuld met kersen, vodka en nog wat extra ingrediënten waardoor wij nu al weten dat we met kerst een goede tijd gaan hebben. De naam waaronder we dit lekkers tzt gaan verkopen? Cherry o baby natuurlijk!

Proeverij "Picnic style"

Vanavond komen de dames van Au Bain Marie proeven. Zij nemen hun Pittige Rotterdammertje mee, waar wij enorm benieuwd naar zijn. En wij hebben natuurlijk onze weckproducten tot op heden klaarstaan. Waaronder de wijnjam Route du Soleil (rouge, blance of rose, mais bien sur:-)). Maar ook Peach by Peach (gekruide perziken), Ooops onions by the way (onze uienjam waar onder andere een heerlijk beetje creme de cassis in is verwerkt, mmmmm), McGreens Dreams (een ouderwets en ouderwets lekkere komkommer relish, goed voor op de hamburger en bij andere vleesjes), picallilli circus, een lekkere maar tot op heden nog naamloze dadel-appelchutney, de Bright Pickle Banner en natuurlijk de Green Jungle Sandwhich Pickle. Met lekkere kaasjes (die alvast op staan te warmen naar de goede consumptietemperatuur), een pateetje (nog keurig in de koelkast), een stokbroodje (dat we net van te voren even lekker opwarmen) en een glaasje wijn (wit en rose reeds in de koeling). Wij gaan genieten. En ja, we zullen foto's maken van de proeverij in volle gang. Want de tafel is nu al een beetje mooi, maar het allermooist is het als ie gevuld is met mensen, lekkernijen, brood, wijn, geroezemoes en plezier. Dat gaat zeker lukken vanavond!

tuurlijk eerst een foto van enkele van onze producten!

de tafel van den enen zijde

en van den andere zijde