"Ambachtelijk gemaakt": de b-kant

Wij zijn ambachtelijke picallillimakers en smakelijke chutneyshakers. Dat ambachtelijk is helemaal hot. Dat leerden we van HorecaTrends. Klinkt helemaal goed. Sexy welhaast. De b-kant - de flip side zoals Engelsen dat zo mooi zeggen - is aanzienlijk minder sexy. Dat bewijst deze foto wel. We horen onze groenten leverancier nog zeggen "nieuwe uien, heerlijk smaakvol." Maar als je daar een paar kilo "ambachtelijk" van moet verwerken.....:

"Nieuwe uien mevrouw, heerlijk!"

Proeverij bij Horecatrends

Proeven is serious business voor Armand!

Iedereen die ons op twitter gaat volgen krijgt het bericht "Wil je een keer proeven, laat het weten!" Want per slot van rekening gaat liefde door de maag. De liefde voor onze weckproducten zeker! Horecatrends reageerde meteen, ze wilden graag proeven.

Dus togen wij naar Warmond, waar het kantoor is gevestigd. Met alles in een mandje, behalve de cherry o baby en de happy belly fruit. Die moeten nog even rijpen. Armand schrok van onze definitie van "even proeven". Hij had aan een of twee potjes gedacht. Maar als we laten proeven dan doen we dat ook picnic style: royaal en goed verzorgd. Met als het even kan een Pittig Rotterdammertje erbij.

Nu zijn wij Professionele Picallillimakers en Warmhartige Weckers en daarmee hebben we een geweldig vak. Maareh...die mensen bij Horecatrends hebben ook leuke banen hoor! Al het nieuwe in de horeca komt daar voorbij: Selenabier, een citroenpersje, nieuwe theetjes, alles wat je maar kunt bedenken wat nieuw is om te eten en te verzorgen. Stel je voor: het komt gewoon naar je toe gewandeld, gereden en gevlogen. Geweldig toch?

Bij iedere proeverij leer je weer wat. Hier leerden we van Armand dat we in een trend vallen. Wat heet: in twee trends. De ene trend is "authenticiteit", omdat we ambachtelijk produceren. En het natuurlijk per saldo een redelijk truttig iets is waar wij met man en macht aan werken om het weer hip te maken. De andere trend waar we in blijken te vallen, is "plezier op het bord". Met name doordat we onze fruitkaasjes als bloemetjes en bijtjes vormgeven. Kijk: zo begin je en zo ben je een trend!

Van die trend ging Armand proeven. Hulde voor hem: potje na potje ging open en werd geproefd. Zelden hebben wij iemand met meer overtuiging aan de hartige kant zien zitten. Hij ging ervoor zitten en...genoot! Aardappelschilmesje kwam uit de keuken om het Rotterdammertje aan te snijden, een collega werd van stal gehaald om ook nog te proeven. Op vrijdag bij de borrel gaan onze potjes nogmaals open. Nu voor alle collega's. "Lekker, lekker, lekker!" was het oordeel. En: "We gaan er een stukje over schrijven op ons blog en misschien in de nieuwsbrief." Wat wil een mens nog meer? Welnu: een proeverij met ondernemers uit de regio Warmond. Dat werd ons zomaar aangeboden. Of we dat leuk zouden vinden? Leuk? LEUK? Wij vinden dat GEWELDIG! GRANDIOOS! Neuzen in de boter. We zullen het wel horen in september. Onze potten staan al klaar!

Het Pittig Rotterdammertje op het scherpst van het aardappelmes

Grans Jean

Op de Bankstraat in Den Haag zit een culinair paradijs. Het heet GransJean. En het is een walhalla voor de zintuigen. Propvol met lekkers: wijnen, kazen, vleeswaren (heeft u al kennisgemaakt met hertensalami?) bonbons, exclusieve toastjes....Als het maar lekker is, dan staat het er.

Daarom zijn wij enorm trots dat ook onze producten er gaan staan! Want de Picallilli circus viel in de goede aarde. Evenals de Mediterranean Sunshine, de Bright Pickle Banner en de Route du Soleil Vanille. Vanochtend heeft het enthousiaste team van de winkel geproefd en meteen besloten ze dat deze producten vanaf woensdag te verkrijgen zijn bij hen.

Een keer in onze keuken gekomen, bleek de kleurenprinter de geest te hebben gegeven. BALEN! Want zonder kleurenprinter geen etiketten en zonder etiketten geen productie. We hebben meteen een nieuwe besteld en de oude zijn we met hamer, beitel, schroevendraaier en een mengeling van liefdevolle woorden en robuuste dreigementen de laatste etiketten voor deze levering aan het uit laten printen. Want afspraak is afspraak en leveren zullen we! Want om een rijke weckproductie nou door een kleurenprinter te laten kelen...dat gaan wij niet laten gebeuren!

Prijzen

Jongens....diep in ons hart zouden we het liefst aan ruilhandel willen doen. Een potje van ons lekkers tegen iets anders lekkers of moois. En zo een bestaan opbouwen. Maar helaas is de economie in het algemeen en de belastingdienst in het bijzonder daar nog niet op berekend.  Dus ook wij moesten eraan geloven om de echte prijzen berekenen. Vanaf de introductieprijs naar een echte prijs. Het is niet onze favoriete bezigheid, maar tadaaa: het is dan toch gelukt om tot prijzen te komen. In ieder geval indicatieve prijzen. Want natuurlijk kunnen wij met grotere bestellingen andere prijzen hanteren. Of met regelmatige bestellingen. Of afnameafspraken per week of per maand. Maar het begin is er nu. En daar zijn we gepast trots op!

Spugen of slikken?

Als kleine zelfstandige begin je toch met alles zelf te doen, want het beginnersbudget is bescheiden. De ambities zijn dat natuurlijk niet. Die zijn Veel en Groot. Met ons bescheiden budget zijn wij dan nu beland in "doe het zelf culinaire fotografie". Of dan toch een poging daartoe.
Eindeloos hebben we allerhande foto's bekeken. In tijdschriften. Op internet. In kookboeken. Oeverloos gepraat over hoe we het voor ons zien. Hoe we onze stijl communiceren in de foto's. Hoe we de heerlijke smaken over internet zouden kunnen sturen. De heerlijke geuren en kleuren in een plaatje zouden kunnen vangen.
Wij denken dat het is gelukt! Met trots presenteren wij dan ook onze productenpagina op dit blog. Wat tevens onze site is. Want onze energie gaat op dit moment naar het wecken zelf en naar het vermarkten van onze producten. En dat gaat toch met name via de maag. Dit blog is er voor uw informatie en onze lol. En om u mee te laten genieten van onze reis in de wondere weckwereld.
Na twee dagen fotograferen en editen hadden we alle potjes open getrokken en gedraaid. De producten neergelegd, verlegd, anders gelegd en nog een keer verplaatst. Kazen gedrapeerd, broden esthetisch verantwoord gesneden en op onchristelijke tijdstippen flessen wijn opgetrokken. Alles hebben we ervoor over om onze weckproducten in restaurants en delicatessenzaken te krijgen!

Maar wat doe je dan met al die producten he? Want HACCP verbiedt toch echt om dit nou nog te verkopen. Of om zelfs maar te laten proeven aan anderen. En daar zaten we met ons geheel eigen dilemma: gaan we spugen (weggooien)? Wat niet echt duurzaam is? Of gaan we slikken? Wat niet goed is voor onze lijn? Ach...het werd natuurlijk weer slikken. Want laten we wel wezen: het is heerlijk wat we maken! En een keertje extra spinnen op de sportschool moet de rest maar oplossen.

Een proeverij met Thuiskok Zwaneveld

Het is officieel: wij zijn fan van twitter. Al eerder ontmoetten wij via dat minibloggen de dames van Au Bain Marie met hun onvolprezen goddelijke Rotterdammertje, en nu beleefden wij een heerlijke avond met Thuiskok Zwaneveld. Ze kwam al binnen met streekkaasjes uit de omgeving van Bodegraven en een zelfgemaakte chutney. En daarna kwamen de verhalen los. Over hoe ze op latere leeftijd de stoute schoenen aan heeft getrokken en haar passie heeft gevolgd en is van hobbykok professioneel kok geworden. Met kinderen nog thuis en man met ook eigen bedrijf gewoon hup, zich opgegeven voor de koksopleiding "want dan moet je het ook professioneel doen!". En binnen een jaar geslaagd! Hulde aan dit soort mensen en vrouwen. Die zonder mankeren in tijd van een week meer dan 500 hapjes op niveau de deur uit drukken. Allemaal even mooi en lekker. Wij zeggen: de Goudse regio heeft er een hele lekkere thuiskok bij!

Vandaag is ze alweer on the road, want er is een picnic-in-opdracht. Waar onze Green Jungle Sandwich Pickle de broodjes gaat verlekkeren. Want die viel helemaal in de smaak. Net als de andere producten. Waar wij ook benieuwd naar waren: was alles zo'n beetje wat ze verwacht had? Ons blog, huisstijl en tweets overziend? Daarop volgende de voor ons mooiste zin van de avond: "Ja, zeker! Het is enorm gezellig en de smaken zijn dik op orde, professioneel niveau." Wij beginnen er bijna zelf ook vertrouwen in te krijgen.

Waar de twijfel vandaan komt? Tja, wat jullie niet zien, en wij wel zijn de producten die fout gegaan zijn. De wijnjam die tot enkele weken terug gewoon niet wilde stolde. Nog niet een heeeeeel klein beetje. Maar gewoon vloeibaar bleef. Sterker nog: een van de potjes lanceerde zichzelf tegen onze prachtige witte muur aan. Waarop wij niet meer tekst hadden dan: "Snap jij dat nou?" (ondertussen: jam druipt van de muur, pot in diggelen op de grond, deksel in de boekenkast gevlogen) "Nee, ik snap er niks van. Helemaal niks." Om daarna pas heeeeeeeeeeel kalm te bedenken dat eerst opdweilen wellicht een betere koers is dan een diepgravende chemische discussie. Maar ook de potten picallilli circus die we maakten, die naar onze smaak te zuur waren. De eindeloze bijstellingen in de receptuur. Dat staat ons nog fris voor de geest. Maar inmiddels groeit het vertrouwen. Wij kunnen dit gewoon. We doen het gewoon. We gaan ermee de hort op. Klanten veroveren met onze potjes. Vol vertrouwen nu!

sfeerbeeld:-)

thuiskok Zwaneveld in de iphone flits

the remains of the evening.....

en of the day na een gevecht met appelkaas

Appelmissie: geslaagd!

Het seizoen van de hele voordelige en vooral ook hele lekkere appels is zo'n beetje aan het beginnen. Bij onze onze onvolprezen groenteman konden wij een hele kist appels overnemen, die goed waren maar er niet mooi genoeg uitzagen voor zijn kraam. Tijd voor een experiment!

Al een tijdje zijn wij gefascineerd door het uiterlijk van fruitkaasjes: fruit ingekookt totdat een kleverige substantie wordt bereikt, die je dan in een vormpje laat uitharden. Helemaal hard worden ze niet, maar wel hard genoeg om zelf vorm te houden. Prachtige kleuren en - minstens zo belangrijk - wij verdenken deze kaasjes ervan dat ze lekker zijn. Ver-skrik-kel-lijk lekker om precies te zijn, zoals wijlen mijn Westfriese oma het zou zeggen.

Evenzeer mooi en lekker zijn de gedroogde appeltjes. Die wilden we ook graag een keer maken. Politiek correct zouden we moeten zeggen "natuurlijk als gezonde snack!" De eerlijkheid gebiedt ons te melden dat we ze vooral zien zwemmen in de herfst in een goede plas calvados bij zo'n lekker Frans streekgerecht als Aligot. De potjes zitten gelukkig goed dicht:-)

gedroogde appeltjes stevig opgesloten in weckpot

appelkaas, nog in het bakje om uit te harden

een voorraadje appelkaas