Vissie vissie …..with bite!

“Vissie, vissie, bijt,” riepen wij vroeger aan de slootkant. In de stille hoop dat de vis slimmer zou zijn dan te bijten. Want een echte vis aan je hengeltje, dat was helemaal niet de bedoeling. Lekker aan die slootkant zitten wel.

Het inzicht schrijdt voort met de jaren. En met de ontmoeting zo bleek ons afgelopen zondag. Want opeens zaten wij daar aan een smakelijke tafel met Van Bommel conserven. Een heerlijk stel met een heerlijke missie. Zitten wij in de hartige conserven, zij zitten in de visconserven.

En wat voor visconserven. Rechtsreeks uit Frankrijk, waar het direct vanaf het hengeltje wordt ingemaakt in olijfolie. Met een beetje witte wijn. Of met kruiden. Heeft u al eens sardientjes Zanzibar op? Nee? Geloof ons: must see, must taste, must eat….en must have. Mijn god wat lekker. Wat heerlijk! De ontdekking: het zijn echte visjes, die er ook zo uit zien met een glanzende huid, en met smaak. Met vissmaak. Gemengd met de meeste lekkere kruiden. Hun website wordt in november gelanceerd.

Wij zeggen: vissie, vissie…met bite!  

en dan staan de prachtige verpakkingen er niet eens op......

Perenstorm

Storm in de lage landen. De bomen schudden. En lieten spontaan hun peertjes los. De nicht van onze buurman heeft zo’n boom. De buurman heeft buren die wecken. Wij. En die er een hekel aan hebben als voedsel wordt vernietigd. Wij. Dus de buurman kwam blij aan met 15 kg peertjes. Enkele dagen voordat wij op vakantie zouden gaan en net toen we al twee dagen van 7 uur ’s ochtends tot 11 uur ’s avonds in het wecktouw waren geweest. “Ik dacht: ik raap ze even voor jullie. Want anders verrotten ze. En ze zijn hartstikke goed. Dus nou dacht ik….jullie kunnen er vast iets mee. Toch?” Hoe kun je dat nou weigeren.

Dus wij trokken de messen en togen aan het schillen. Na 1,5 dagen zijn we nu in het rijke bezit van een aantal experimentele producten waaronder Italiaanse mosterdperen, fruitboter met peer en vanille en een gemengde altijd bruikbare winterchutney. Nog een paar nachtjes mogen de smaken intrekken en dan gaan we proberen. De Italiaanse mosterdperen kon je zomaar nog eens in de handel gaan zien, want wij vermoeden dat het t een toppertje is!

Wijntje delen?

Zo loop je geweldig van alles te doen en zo lig je een week met griep in bed. En komt alles tot knarsende stilstand. Inclusief het bloggen. Terwijl we nog wel zo leuk met de mensen van wine2share hadden geproefd en geborreld. Wat een concept: stel je eigen wijndoos samen. Ook voor particulieren. En het wordt nog aan huis bezorgd ook. De keuze uit meer dan 1000 wijnen. Ohooooo, wat een feest! We gaan met hun een proeverij doen. Ergens midden oktober. Houdt u het weekend van 15 oktober alvast vrij? Dan kunt u zich namelijk in Wassenaar melden voor een Wines2Share proeverij met Picnic in the Park. Details volgen!

Het Haags heertje

Het Haags Heertje..mmmmmmm!!!

De “return visit” naar Au Bain Marie. Weken naar uit gezien. De dames waren onze eerste culinaire ontmoeting. En wat voor een! We komen aan in een heuse scheepsinrichting in Schiedam. Wat een warmte, wat een begroeting. Spijscake, heerlijke koffie, godelijke cider en de hit van de avond: de primeur van het Haags Heertje. Vonden wij het Pittig Rotterdammertje al een vondst….het Haags heertje is GEWELDIG. Oranje, natuurlijk. Met grote noten, blauwe bessen. Ach, wat zitten we nou te proberen een smaak uit te leggen. We maken het gewoon simpel: hier de foto. En nou allemaal als de sodemieter naar Au Bain Marie om het te proeven! Want ons stukje, dat eten wij
 Lekker Zelf Op.

Man met de Bril koffie, Lekker!

en de heerlijke cider

Eetverleden: aan tafel met de Romeinen

“Vind je het leuk om Romeins te gaan eten, alvast voor je verjaardag?”, sprak een lieve vriendin over de mail. Natuurlijk! Geweldig! Moeten we toga’s aan? Oefenen in liggend eten? Zal ik me aankleden als Cleopatra? En Harm als Caesar? Laat het maar weten, wij zijn overal voor in.

een Romeinse salade, mjam!

Waar moeten we beginnen met te omschrijven waar wij terecht kwamen? Denk Nijmegen. Een prachtig pand. Met een kruidentuin van zeker 30 meter diep. Medicinale kruiden. Theekruiden. Andere kruiden. Alles op kruidengebied. Twee lange tafels, frisgroen gedekt. Drie dames die met hart en ziel gastvrijheid verlenen. En het ene heerlijke traditionele Romeinse gerecht na het andere serveren. Manon Henzen is de kok en inspirator begrijpen wij, Maartje heeft de prachtige locatie en kruidentuin en Martine is de vleesgeworden gastvrijheid. Woorden schieten hier te kort, daarom een filmpje en wat foto’s. Bezoek hun site: www.eetverleden.nl en boek jezelf op een Middeleeuws diner. Een Renaissance diner. Of dit heerlijke Romeinse festijn. Dit moet je gewoon een keer meegemaakt hebben!

De start van een heerlijk diner!

Taartje m’n taartje

Wij wecken. En we spinnen. Hard rijden op hometrainers met snoeiharde muziek zeg maar. Met een instructeur die enthousiast “hop, twee, drie, vier” op de maat blijft roepen terwijl jij al lang uitgehopt bent. Maar waar je dan toch weer je laatste restje energie voor aanboort. Al was het maar omdat we de calorieën van het proeven toch ergens moeten wegwerken. Naast ons op de fiets zit nog zo’n “geval”: een man wiens vrouw een onhandige hobby heeft. En die daar nog goed in is ook. Haar hobby: taarten bakken en versieren. Verdorie, het zal je maar gebeuren dat je wederhelft daar goed in is. En zich erin gaat ontwikkelen. De weg naar het ontwikkelen gaat natuurlijk ook via proeven. Damn. Kunstwerken maakt ze. Met eindeloos geduld en diepe liefde voor het vak. Een talent dat Anouk per ongeluk heeft ontdekt tijdens een workshop. Waar ze nu met passie mee onderweg is, ook naar een eigen zaak: handmade cakes. Een voorproefje vind je op haar picasasite. Wij zeggen: hou deze dame in de gaten, ze is een bonk taartenpassie, een ware schat!

Existentiële weckvragen

Existentiële weckvragen. Die bestaan. Echt waar. Wij werden er de afgelopen twee weken mee geconfronteerd. Mensen die vroegen hoe groot we willen worden. Hoe we meer willen produceren. Of we ook aan restaurants willen leveren. En zo voort. Poeh. Voor een stel dat zo’n zeven weken geleden met een vaartje door de vraag van een groente- en vishandelaar op het weckondernemerspad werden geschopt – en met heel veel plezier hoor! – zijn dat existentiële vragen. Waar we even over na moesten denken. Voor nu zijn we met name geïnteresseerd in het hoog houden van de kwaliteit. Da’s het eerste deel van het antwoord waar we op kwamen. Het tweede deel van het antwoord is: het moet ook leuk blijven. Leuk als in: leuke mensen blijven ontmoeten. Ontdekken. Genieten. Nieuwe wegen vinden en producten ontwikkelen. Plezier maken. Ontspannen happen, proeven en laten genieten. Groeien willen we wel. Maar niet ten koste van kwaliteit of plezier. Zo groot worden dat we we richting enorme weckketels gaan. Waarin alles geautomatiseerd pruttelt en bubbelt. Daar zien we niets in. Onze handen moeten wapperen. Eventueel met wat mensen erbij om te helpen en om de winkel – als dat gaat lukken, daar gaan we wel voor! – te runnen. Het plezier en de smaak van ambachtelijkheid moeten geborgd zijn. Liever klein en topkwaliteit met heerlijke ontmoetingen met fijne mensen dan Nederland veroveren. Et voila, daar hebben we dan toch onze eigen visie te pakken:

Ain’t about the cha-ching, cha-ching

Ain’t about the ba-bling, ba-bling

Wanna make the world eat

Forget about the price tag

(…)we’ll pay with love!

Vrij naar Jesse J’s Pricetag. Dat drukt uit waar we op uit zijn: plezier, liefde voor het product en passie voor eten!